คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้นซะแล้ว 
ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย 
คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลย แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้
เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนนึงชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ 
ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึงและสังเกตว่าเขาไม่ค่อยเล่นดีๆ 
กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่ เสื้อผ้าของเขาสกปรกและเค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาและบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย  ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจงาน
ของเท็ดดี้ด้วยหมึกสีแดง กากบาทไปหนาๆ 
และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษ 

ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน 
คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย 
และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้จนกระทั่งเหลือแฟ้มสุดท้าย 
แต่ทันใดนั้นเมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็แปลกใจ 
เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1 ของเท็ดดี้วิจารณ์มาว่า 
"น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย มารยาทดี 
เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว" 
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า 
"เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน 
แต่กำลังมีปัญหาเพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนัก 
และชีวิตทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ" 
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.3 เขียนว่า 
"เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไปเขาพยายามเต็มที่แล้วแต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้
ความรักความสนใจเขาเท่าไหร่ 
และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งพลกระทบต่อเขาแน่ๆ 
ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ" 
คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า 
"เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคมและไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อนและหลับในห้องเรียน" 

ถึงตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอายในการกระทำ
ของตนเองมาก 

ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ 
ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี ยกเว้นแต่ของเท็ดดี้ 
ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ 
ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว 
ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่น ๆ 
เด็กบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น 
และขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวดแก่ครูทอมป์สัน 
แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ 
เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด และสวมมันไว้ที่ข้อมือ 
แล้วฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย 
เท็ดดี้ สต๊อดดารด์อยู่ที่โรงเรียนจนเย็น เพื่อจะพูดกับครู 

"ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ" 

หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้านครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง 
วันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการเขียนและเลิกสอน
เลขคณิต คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน 
คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้เป็นพิเศษ 
เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง 
ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น 
ภายในสิ้นปีนั้น เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง 
และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น 
"ศิษย์โปรด" ของครู 

หนึ่งปีต่อมา คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู จดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้ 
บอกครูว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี 
หกปีต่อมาครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียนจบม.ปลายแล้ว 
ได้ที่สามในทั้งระดับ และคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยเจอมาในชีวิต 
สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก บอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลำบากบ้าง 
เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ 
นี้ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง (เหรียญทอง) 
และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่าคุณครูเป็นครูที่ดีที่สุด
และเป็นครูคนโปรดของเขาในชีวิตเขา 
จากนั้นสี่ปีผ่านไปแต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา 
ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว 
เขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด 
จดหมายนั้นอธิบายว่าคุณครูยังเป็นครูคนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี 
แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่า 
นพ. ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์ 

เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก 
เท็ดดี้บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึงและก็จะแต่งงานกัน 
เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อน
และเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน 
จะตกลงมานั่งในที่นั่งสำหรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานหรือไม่ 
แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น 

คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก 
และต้องฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีด
ตอนที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน 

ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย และคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า 

"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม 
ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญและแสดงให้ผมเห็นว่า
ผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้" 

ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า 
"หมอเท็ดจ๊ะ เธอเข้าใจผิดแล้วแหละ 
เธอต่างหากที่สอนครูว่าครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้ 
ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบได้รู้จักเธอนั่นแหละ" 

เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่วันนี้...........

 

ที่มา : http://www.it4x.com/forum/index.php?topic=1018.0